Het is 15 april 2023 in de ochtend als de groep vrijwilligers van de G-Korfbal  aankomt op het veld van onze mooie club. Hoopvol op een aantal kinderen / volwassenen die langs gaan komen.

Angstvallig houden wij het hek in de gaten om te kijken wie er aan komt waaien. Er is een oproep gedaan in de krant, zowel Streekblad als AD , er is een flyer gemaakt, andere verenigingen zijn bezocht om de kunst af te kijken en wij zijn gaan lobbyen.

Een paar uur later kijken we elkaar aan met meer twijfels dan lachende gezichten. Ja er zijn er twee gekomen, waar we super blij mee zijn geweest, maar stiekem hoopten we op meer. We kijken elkaar nog eens aan en zeggen dan positief “moet je eens kijken als we over een jaartje een oefenwedstrijd hebben met een tiental kanjers en hoe trots we dan zijn”

We steken de koppen bij elkaar en merken dat het eigenlijk gaat op een goede mond op mond reclame en als de spelers niet naar Meervogels komen dan komen wij naar de spelers toe.

Veel contact is er met diverse woongroepen om een clinic te komen geven en wij hebben “beet” bij Middin (Diamant) en bij Ipse Langenberg. Beide groepen zijn enthousiast maar daar kopen wij nog geen droog brood mee.

Dan opeens komt er een mailtje en nog een en nog een en we hebben opeens 6 leden die willen komen korfballen. Nog geen week nadat de 1^e training is geweest krijgen we nog meer reacties en voor je het weet hebben wij 12 volwassenen die zich aanmelden. We glunderen als vrijwilligers van oor tot oor.

Buiten de 12 volwassenen zijn er ook 2 kinderen die het gaan proberen en daar gaan wij ook mee aan de slag in de hoop dat dit ook meer gaan worden.

Vliegensvlug kruipen wij weer bij elkaar omdat we de nodige afspraken moeten maken over de trainingen en nog veel meer waar wij de lezer niet mee gaan vermoeien.

Dan zijn de trainingen daar en starten wij op het veld van 6 tot 8 op de woensdag en later ook op dezelfde tijd in de gymzaal van Het Palet (van 6 tot 7 voor de kleintjes) en van het Picasso Lyceum (van 7 tot 8 voor de volwassenen)

Er is onder andere goed contact met Bianca van Dijkvogels (al 25 jaar een begrip binnen de G-Korfbal) voor een oefenwedstrijd die er dan ook uiteindelijk komt op 17 februari  jl.

De groep – inmiddels al lang omgedoopt tot Super Vogels – is al weken aan het trainen voor dit grote moment en bijna compleet (Rachel was op vakantie) maar met onze nieuwe kanjer Femke  die een paar dagen na deze wedstrijd een zware operatie staat te wachten.

Met alle vrijwilligers gaan we in de auto naar Dijkvogels waarbij ik nog de blunder maak om onderweg Kelly te passeren met de auto en haar niet eens te zien…minpuntje.

Een goed peptalk , wat mandarijntjes, druivensuiker, een goede warming-up en dan is het moment eindelijk daar als om 11:45 het startsignaal klinkt.

We hebben hard getraind maar een groot korfbalveld is dan weer iets anders dan de zaal waarin we trainen. Even weten we geen raad met de ruimte en staan eigenlijk binnen een minuut of 5 met 2-0 achter.

Maar dan kunnen jullie onze Super Vogels niet want dan gaat het draaien. Of het nu Aldrieon of Danish is dus met passjes strooien of Jia-Xin of Ricardo die keihard verdedigen iedereen doet zijn taak.

Daphne en Anouk hebben al eerder in hun sportleven op korfbal gezeten dus die kennen het klappen van de zweep al en weten wat er moet gebeuren om kalm te blijven.

Milla loopt haar longen uit het lijf om voor de aanvoer te zorgen en ook Femke is als een horzel zo snel dat ze haar tegenstanders keer op keer de voet dwars zet.

Tel daarbij het spelinzicht van Teun en Stefan en de mega vooruitgang  van Nicky in de laatste maanden en dan heb ik het nog geen eens over Rachel die wij er vandaag niet bij hebben, kan je nagaan hoe sterker we dan nog zouden zijn.

Wij schrikken niet zo snel van de achterstand en doen dan waar we het beste in zijn namelijk korfballen, elkaar helpen en vooral plezier maken.

Als halverwege de 1^e helft Stefan de 2-1 maakt kan onze dag nu al niet meer stuk. Wij kijken dan stiekem naar de tribune waar al het gejuich vandaan komt. Wat blijkt, er zijn ouders, begeleiders, vrienden en bekenden van de trainers en nog veel meer kanjers die de Super Vogels aanmoedigen, om kippenvel van te krijgen.

In de rust geven de trainers van dienst nog aan wat ze allemaal goed doen en hoe trots we op hun zijn.

De 2^e helft houden we de verdediging op orde en zijn we al blij dat het zo spannend is geworden.

Ja en als dan Aldrieon helemaal vrij wordt gezet op 3 meter van de korf dan is er geen houden meer aan en scoren ze gewoon de 2-2,  het hek is van de dam en de doelpuntenmaker  wil  gewoon even de Moonwalk gaan doen.

Een paar minuten later wordt er afgefloten en feliciteren wij elkaar met een prachtig 1^e resultaat maar we hebben nog 15 minuten over.

Er wordt besloten om nog 2 x 6 minuten te gaan ballen en met nog 2 minuten van die 12 minuten over staat het nog steeds 2-2 ondanks bloedstollende  momenten onder beide korven.

Maar ja dan hebben wij niet gerekend op Terrible Teun die zijn tegenstander te slim af is , van achter de korf als een duveltje uit een doosje naast de korf komt, de bal op tijd krijgt aangegooid en schiet, de hele zaal houdt de adem in als de bal centimeter voor centimeter richting korf gaat “het zal toch niet”…even is het echt doodstil maar dan is het Meervogels vak niet meer te houden als de bal binnenvalt voor de 2-3 en de voorsprong.

Spelers vallen elkaar in de armen maar gelijk weten we dat er nog 2 minuten te gaan zijn. We beleven nog hachelijke momenten maar houden stand.

Als de uitmuntende scheidsrechter – ja er zijn natuurlijk alleen maar goede scheidsrechters en wie dat niet ziet ja dan moet je geen verslagen schrijven hoor – dan af fluit is het ongeloof een beetje van ons als trainers af te lezen, goh  wat zijn wij trots zeg op wat deze kanjers hebben gepresteerd.

De familieleden en alles wat mee wil vieren is welkom en stromen het veld op , trots op wat hun zoon/dochter/medemens/ klant etc heeft laten zien. Ook onze shirtsponsor Menno (en niet te vergeten Joke) is er en daar zijn wij blij mee omdat hij op het laatste moment nog even een shirtje voor Femke kon bedrukken, super hoor!!

De trainers kijken elkaar nog even aan, de ene wat emotioneler dan de ander en denken nog even terug naar 15 april 2023 en de gedachte “moet je eens kijken als we over een jaartje een oefenwedstrijd hebben met een tiental kanjers en hoe trots we dan zijn”

En zo is het maar net….op naar mooie wedstrijden als we hopelijk volgend seizoen in de competitie kunnen meedraaien met deze geweldige Super Vogels.

Namens alle vrijwillgers en spelers…iedereen bedankt voor het supporteren

Eric